ရြာဦးေက်ာင္းရဲ႕ေနာက္ေပါက္တည့္တည့္မွာ အေျခခံမူလတန္းေက်ာင္း၊ ေက်ာင္းရဲ႕အေနာက္ေျမာက္ မ်က္ေစာင္းထုိးေလးမွာ သင္းခ်ိဳင္းကုန္းရွိတယ္။ သင္းခ်ိဳင္းက တေစၧေျခာက္တယ္လုိ႔ အခုခ်ိန္ထိ တခါမွမၾကားဘူးေသးးဘူး။ဒါေပမဲ့ စာသင္ေက်ာင္းက ေတာ့ ေျခာက္တယ္။
ရြာဦးေက်ာင္းက ဦးဇင္းတစ္ပါး ကုိယ္ေတြ႔ပဲေလ။ ဦးဇင္းဆုိ ေန႔တုိင္းလုိ သရဲေတြကုိျမင္ရတယ္တဲ့။ သူျမင္ခဲ့ရပုံေတြကုိလဲ ေက်ာင္းသားေတြကုိေျပာျပတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက မယုံဘူး။ တေန႔ေတာ့ ဦးဇင္းက စိမ္ေခၚတယ္။ မယုံရင္ မင္းတုိ႔ထဲက သတၱိရွိတဲ့ေကာင္ ငါနဲ႔လုိက္ခဲ့။
ဦးဇင္းက ေန႔တုိင္း ညေနပုိင္းဆုိ စာသင္ေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ သြားၿပီးျဖဳတ္ရတယ္။ ျဖဳတ္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ထဲမွာ သိမ္းေပးထားရတယ္။ ေခါင္းေလာင္းဆုိလု႔ိ တကယ့္ေၾကးေခါင္းေလာင္းလုိ႔ေတာ့ မထင္လုိက္နဲ႔။ ကားဘီးသံေခြႀကီးကုိ ေက်ာင္းတက္ ေက်ာင္းဆင္း ေခါင္းေလာင္းအျဖစ္ အသုံးျပဳထားတာရယ္။ အဲဒါႀကီးကုိ ဦးဇင္းက ညေနတုိင္း သြားျဖဳတ္ၿပီး သိမ္းေပးရတယ္။
သူ စာသင္ေက်ာင္းကုိသြားတုိင္း တေစၧသရဲဆုိတာေတြကုိ ေတြ႔ေနက်။ ဒါကုိ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက မယုံဘူး။ သူတုိ႔ကုိ သက္သက္ေၾကာက္ေအာင္လုိ႔ ေျခာက္ေနတာပဲလုိ႔ ခံျငင္းတယ္။ ဒါဆုိမင္းတုိ႔ထဲက သတၱိရွိတဲ့ေကာင္လုိက္ခဲ့ဆုိေတာ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က တပည့္ေတာ္လုိက္မယ္ ဆုိၿပီး ဦးဇင္းနဲ႔ အတူ အတန္းေက်ာင္းကုိ လုိက္သြားတယ္။ အသြားလမ္းမွာ ဘာမွမေတြ႔ဘူး။
ေက်ာင္းသား--ဦးဇင္း- ဘာမွာလဲ သရဲ လုိ႔ေမးတယ္။
ဦးဇင္း-- ေတြ႔မွာေပါ့ကြာ။
ေက်ာင္းသား-- ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ ဦးဇင္းတစ္ပါးတည္းမသြားရဲလုိ႔ တပည့္ေတာ္တုိ႔ကုိ အေဖာ္အျဖစ္လိမ္ေခၚတာ မဟုတ္လား။
ဦးဇင္း-- ေအာင္မာ. ငါ ေန႔တုိင္းသြားေနက်၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ မသြားရဲရမွာလဲ။
ေက်ာင္းသား-- ဒါဆုိ သရဲျပမယ္ဆုိ၊ ဘယ္မွာလဲ သရဲ။
ဦးဇင္း-- ေအးပါကြာ၊ ေတြ႔ရမွာေပါ့။ လုိ႔ ပါးစပ္ကလဲေျပာ၊ လက္ကလဲ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ ျဖဳတ္။ ပခုံးေပၚထမ္းလာတယ္။
အျပန္လဲက်ေရာ စာသင္ေက်ာင္းေရွ႕ မန္းက်ည္းပင္ေအာက္မွာ ဦးဇင္းက သရဲေတြကုိ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။
ေနာက္ကပါလာတဲ့ ေက်ာင္းသားဘက္လွည္႔ၿပီး-ေဟ့ေကာင္ မင္းသရဲၾကည့္ခ်င္တယ္ဆုိ ဟုတ္လား။ မွန္ပါ၊ ဘယ္မွာလဲဘုရား။ ဟုိ မန္းက်ည္းပင္ေအာက္ကုိ ၾကည့္လုိက္။ အေမ! လုိ႔ေအာ္သံနဲ႔အတူ ေက်ာင္းသားဟာ ဦးဇင္းရဲ႕ က်န္ေနတဲ့ ပခုံးတဘက္ကုိ တြဲလြဲခုိၿပီးသားျဖစ္သြားတယ္။ ဦးဇင္းက- ၾကည့္ေလကြာ။ မင္းပဲ သရဲကုိျမင္ခ်င္တယ္ဆုိ။
ေက်ာင္းသားလဲ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဦးဇင္းရဲ႕သကၤန္းကုိ အကာအကြယ္ယူၿပီး ခုိးၾကည့္လုိက္တယ္။ သရဲေတြဟာ မီးဖုိၿပီး၊ မီးဖုိေဘးမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ခုန္ေပါက္ ေအာ္ဟစ္ ေဆာ့ကစားေနၾကတာကုိ သူ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။ ဦးဇင္းက သရဲ ေတြနား ေရာက္ေတာ့ - ေအး. မင္းတုိ႔ထဲကကၽြတ္ခ်င္တဲ့ေကာင္ ကန္ေတာ့ကြာ လုိ႔ေျပာလုိက္တယ္။
တခ်ိဳ႕သရဲေတြက ဦးဇင္းကုိ ကန္ေတာ့ၾကတယ္။ တကယ္ကၽြတ္ခ်င္လုိ႔ ေနမွာေပါ့ေနာ္။ တခ်ိဳ႕သရဲေတြက ဦးဇင္းကုိ ေျပာင္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ေၾကာက္မလားလုိ႔ ေျခာက္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ဖင္ကုန္းျပၾကတယ္။ ဦးဇင္းကမေၾကာက္ေပမဲ့ ေက်ာင္းသားကေတာ့ ေၾကာက္လြန္းလို႔ တုန္ေနတယ္။ ေဇာေခၽြးေတြလဲ ျပန္လုိ႔။
ဦးဇင္းက ေက်ာင္းသားေၾကာက္ေနမွန္းသိလုိ႔ သူ႔ကုိ သကၤန္းနဲ႔ ဖုံးအုပ္ေပးထားတယ္။ တေစၧသရဲေတြ မျမင္ေစခ်င္တာလဲ ပါတာေပါ့။ တေစၧသရဲေတြက ေက်ာင္းသားကုိသာ ျမင္သြားရင္ ဘာလုပ္ၾကမယ္မသိဘူးေနာ္…
ရြာဦးေက်ာင္းက ဦးဇင္းတစ္ပါး ကုိယ္ေတြ႔ပဲေလ။ ဦးဇင္းဆုိ ေန႔တုိင္းလုိ သရဲေတြကုိျမင္ရတယ္တဲ့။ သူျမင္ခဲ့ရပုံေတြကုိလဲ ေက်ာင္းသားေတြကုိေျပာျပတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက မယုံဘူး။ တေန႔ေတာ့ ဦးဇင္းက စိမ္ေခၚတယ္။ မယုံရင္ မင္းတုိ႔ထဲက သတၱိရွိတဲ့ေကာင္ ငါနဲ႔လုိက္ခဲ့။
ဦးဇင္းက ေန႔တုိင္း ညေနပုိင္းဆုိ စာသင္ေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ သြားၿပီးျဖဳတ္ရတယ္။ ျဖဳတ္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ထဲမွာ သိမ္းေပးထားရတယ္။ ေခါင္းေလာင္းဆုိလု႔ိ တကယ့္ေၾကးေခါင္းေလာင္းလုိ႔ေတာ့ မထင္လုိက္နဲ႔။ ကားဘီးသံေခြႀကီးကုိ ေက်ာင္းတက္ ေက်ာင္းဆင္း ေခါင္းေလာင္းအျဖစ္ အသုံးျပဳထားတာရယ္။ အဲဒါႀကီးကုိ ဦးဇင္းက ညေနတုိင္း သြားျဖဳတ္ၿပီး သိမ္းေပးရတယ္။
သူ စာသင္ေက်ာင္းကုိသြားတုိင္း တေစၧသရဲဆုိတာေတြကုိ ေတြ႔ေနက်။ ဒါကုိ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက မယုံဘူး။ သူတုိ႔ကုိ သက္သက္ေၾကာက္ေအာင္လုိ႔ ေျခာက္ေနတာပဲလုိ႔ ခံျငင္းတယ္။ ဒါဆုိမင္းတုိ႔ထဲက သတၱိရွိတဲ့ေကာင္လုိက္ခဲ့ဆုိေတာ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က တပည့္ေတာ္လုိက္မယ္ ဆုိၿပီး ဦးဇင္းနဲ႔ အတူ အတန္းေက်ာင္းကုိ လုိက္သြားတယ္။ အသြားလမ္းမွာ ဘာမွမေတြ႔ဘူး။
ေက်ာင္းသား--ဦးဇင္း- ဘာမွာလဲ သရဲ လုိ႔ေမးတယ္။
ဦးဇင္း-- ေတြ႔မွာေပါ့ကြာ။
ေက်ာင္းသား-- ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ ဦးဇင္းတစ္ပါးတည္းမသြားရဲလုိ႔ တပည့္ေတာ္တုိ႔ကုိ အေဖာ္အျဖစ္လိမ္ေခၚတာ မဟုတ္လား။
ဦးဇင္း-- ေအာင္မာ. ငါ ေန႔တုိင္းသြားေနက်၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ မသြားရဲရမွာလဲ။
ေက်ာင္းသား-- ဒါဆုိ သရဲျပမယ္ဆုိ၊ ဘယ္မွာလဲ သရဲ။
ဦးဇင္း-- ေအးပါကြာ၊ ေတြ႔ရမွာေပါ့။ လုိ႔ ပါးစပ္ကလဲေျပာ၊ လက္ကလဲ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ ျဖဳတ္။ ပခုံးေပၚထမ္းလာတယ္။
အျပန္လဲက်ေရာ စာသင္ေက်ာင္းေရွ႕ မန္းက်ည္းပင္ေအာက္မွာ ဦးဇင္းက သရဲေတြကုိ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။
ေနာက္ကပါလာတဲ့ ေက်ာင္းသားဘက္လွည္႔ၿပီး-ေဟ့ေကာင္ မင္းသရဲၾကည့္ခ်င္တယ္ဆုိ ဟုတ္လား။ မွန္ပါ၊ ဘယ္မွာလဲဘုရား။ ဟုိ မန္းက်ည္းပင္ေအာက္ကုိ ၾကည့္လုိက္။ အေမ! လုိ႔ေအာ္သံနဲ႔အတူ ေက်ာင္းသားဟာ ဦးဇင္းရဲ႕ က်န္ေနတဲ့ ပခုံးတဘက္ကုိ တြဲလြဲခုိၿပီးသားျဖစ္သြားတယ္။ ဦးဇင္းက- ၾကည့္ေလကြာ။ မင္းပဲ သရဲကုိျမင္ခ်င္တယ္ဆုိ။
ေက်ာင္းသားလဲ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဦးဇင္းရဲ႕သကၤန္းကုိ အကာအကြယ္ယူၿပီး ခုိးၾကည့္လုိက္တယ္။ သရဲေတြဟာ မီးဖုိၿပီး၊ မီးဖုိေဘးမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ခုန္ေပါက္ ေအာ္ဟစ္ ေဆာ့ကစားေနၾကတာကုိ သူ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။ ဦးဇင္းက သရဲ ေတြနား ေရာက္ေတာ့ - ေအး. မင္းတုိ႔ထဲကကၽြတ္ခ်င္တဲ့ေကာင္ ကန္ေတာ့ကြာ လုိ႔ေျပာလုိက္တယ္။
တခ်ိဳ႕သရဲေတြက ဦးဇင္းကုိ ကန္ေတာ့ၾကတယ္။ တကယ္ကၽြတ္ခ်င္လုိ႔ ေနမွာေပါ့ေနာ္။ တခ်ိဳ႕သရဲေတြက ဦးဇင္းကုိ ေျပာင္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ေၾကာက္မလားလုိ႔ ေျခာက္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ဖင္ကုန္းျပၾကတယ္။ ဦးဇင္းကမေၾကာက္ေပမဲ့ ေက်ာင္းသားကေတာ့ ေၾကာက္လြန္းလို႔ တုန္ေနတယ္။ ေဇာေခၽြးေတြလဲ ျပန္လုိ႔။
ဦးဇင္းက ေက်ာင္းသားေၾကာက္ေနမွန္းသိလုိ႔ သူ႔ကုိ သကၤန္းနဲ႔ ဖုံးအုပ္ေပးထားတယ္။ တေစၧသရဲေတြ မျမင္ေစခ်င္တာလဲ ပါတာေပါ့။ တေစၧသရဲေတြက ေက်ာင္းသားကုိသာ ျမင္သြားရင္ ဘာလုပ္ၾကမယ္မသိဘူးေနာ္…
0 comments:
Post a Comment