အေဖတစ္ေယာက္ရဲ႕ဆႏၵဟာ နံပါတ္တစ္ဦးစားေပးအေနနဲ႔ေျပာရရင္ သား/သမီးေတြ ကုိ ပညာတတ္ႀကီး ေတြျဖစ္ေစခ်င္တယ္လုိ႔ ဆုိရင္မွားမယ္မထင္ေလာက္ပါဘူး။ ငယ္ငယ္က အေဖေျပာတဲ့စကားတစ္ခြန္းကုိ မွတ္မိေသးတယ္။ အၿမဲလုိလုိလဲ ၾကားေယာင္ေနမိတယ္။
သားဖသုံးေယာက္ ညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္ ယာေတာထဲကအျပန္ မွာ အေဖက ငါ့သား မင္းတုိ႔ႀကီးလာရင္ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲတဲ့။ အေဖကေတာ့ မင္းတုိ႔ကုိ ေက်ာင္းဆက္ထား မယ္။စက္ဘီးတစ္ေယာက္တစ္စီးစီ ၀ယ္ေပးမယ္။သားတုိ႔စက္ဘီးနဲ႔ေက်ာင္းတက္ၾကေပါ့။ အေဖက ငါ့သားေတြကုိ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားႀကီး ေတြျဖစ္တဲ့ အထိ ေက်ာင္းထားေပးမယ္တဲ့။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကအေဖအရက္မူးေနပုံရတယ္။သားေတြက ငယ္ေသးေတာ့ အေဖမူးလုိ႔ေျပာတာလား၊ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီးေျပာတာလားဆုိတာ မခြဲျခားတတ္ေသးတဲ့ ႏွစ္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ေလာက္ရွိဦးမွာေပါ့။
ေကာင္းကင္မွာ လကလဲ မႈန္ျပျပသာေနတယ္။ အဲဒီမႈန္ျပျပလေရာင္ေအာက္မွာ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ သုံးေယာက္သား လမ္းေလွ်ာက္ရင္း အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ မူးျမစ္ထဲမွာေတာ့ ေရထဲက အေဖြးသားရယ္။
သားေတြေလးတန္းေအာင္ေတာ့ အဖြားလုပ္သူက အမိန္႔ထုတ္လာ တယ္။ ဘယ္ေက်ာင္းမွဆက္မတက္ရဘူး။ ေတာ္ၿပီေပါ့ ေသစာ၊ရွင္စာဖတ္တတ္ရင္။ ဘာလုပ္မွာလဲ အလကားပုိက္ဆံကုန္တယ္။ နင္တုိ႔တကၠသုိလ္ ဆက္တက္ၿပီး ဘြဲ႔ေတြ ဘာေတြရေတာ့ေကာ နင္တုိ႔ကုိဘယ္သူက အလုပ္ေပးမွာမုိ႔လုိ႔လဲ။ဒီလယ္ထဲပဲ ျပန္ၿပီးအ လုပ္ဆင္းရမွာပဲ မဟုတ္လားတဲ့။
အေဖ့ရဲ႕အေမ သားတုိ႔ရဲ႕အဖြားေျပာေပါက္ဆုိေပါက္ေတြကုိ အေဖလုပ္သူက မေက်နပ္ဘူး။ဒီေတာ့အေဖ စိတ္ညစ္ၿပီး သြားေနက်အရက္ဆုိင္သြား၊အရက္ ကုိမူးေအာင္ ေသာက္လာကာ အဖြားကုိရန္လုပ္ေတာ့တာပါပဲ။ သူတတ္နိုင္တာဒါပဲေလ။
တစ္ခါက သားေတြ ေလးတန္းစာေမးပဲြေျဖခါနီးမွာ အဖြားလုပ္သူက သူ႔သားေတြကုိ စပါး ႀကိတ္ခုိင္းေနတာကုိ သူေတြ႔သြားတယ္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ အေဖနဲ႔အဖြားရန္ျဖစ္ၾက တာ။ ၾကားထဲက အဖုိး မခံမရပ္နုိင္ျဖစ္ၿပီး ဒီစပါးႀကိတ္ဆုံေၾကာင့္ ဒီလုိျဖစ္ရတာ၊ေပးစမ္း စပါးႀကိတ္ဆုံဆုိကာ စပါးႀကိတ္ဆုံႀကီးကုိ မယူၿပီး ေပါက္ခဲြျပစ္လုိက္တာ၊ ႀကိတ္ဆုံႀကီး တစ္ခုပ်က္စီးသြားပါေလေရာ။
မင္းတုိ႔လဲ ဒီမွာမေနၾကေတာ့နဲ႔သြားကာဆုိၿပီး သူ႔ေျမးႏွစ္ ေယာက္ကုိ ဘာမဆုိင္ ညာမဆုိင္ အိမ္ကေန ညႀကီးမင္းႀကီး ႏွင္ခ်ပါေလေရာ့လား။ ေျမးႏွစ္ေကာင္ ဘယ္သြားလုိ႔ ဘယ္ေျပးရမွန္းမသိရွာဘူး။ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔။
ေတာ္ေသးတာေပါ့ ေဘးအိမ္က အစ္မေတြက သူတု႔ိအိမ္ကုိ လုိက္ေနဖုိ႔လာေခၚၾက ရွာတယ္။ ႏွင္ခ်ခံရတာလဲ မေျပာနဲ႔ေလ။သူတုိ႔မိသားတစ္စုလုံးက အိမ္ေျခရာေျခမွ မရွိဘဲကုိး။ အဖုိးအဖြားေတြအိမ္မွာ ကပ္ရပ္ေနရတဲ့ အျဖစ္ရယ္ေလ။ သူတုိ႔မိသားစုမွာ အုိးပိုင္အိမ္ပုိင္မရွိရွာဘူး၊အခုထိပဲဆုိပါေတာ့။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး အေဖနဲ႔အဖြားစကား မေျပာၾကေတာ့ဘူး။ဒါေပမဲ့အဖြားက သူ႔ေျမးေတြ ကိုအလွဴႀကီးေပးၿပီး ကုိရင္၀တ္ေပးလုိက္တယ္။အလွဴရက္ေတြတုန္းက အေဖ့ကုိၾကည့္ ရတာ မေပ်ာ္ဘူးထင္ပါရဲ႕။ သူ႔သားေတြကုိ သူက တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားႀကီးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တာေလ။ အခုေတာ့ သူ႔အိပ္မက္စိတ္ ကူးေလး ၿပိဳပ်က္သြား ရွာပါပေကာလား။
သူ႔သားေတြကုိ ရွင္ျပဳေပးတာ သူဘယ္လုိလုပ္ ေပ်ာ္နုိင္မွာလဲ။ ေနာက္တစ္ခုက ဒီအလွဴမွာသူ႔ပိုက္ဆံ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွလဲ ပါ၀င္ပုံမရဘူး။ဒီေတာ့ သူမေပ်ာ္တာ အဆန္း လား။ အေဖတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူကုိယ္တုိင္ သူ႔သားေတြကုိ သူ႔၀င္ေငြနဲ႔ ရွင္ျပဳေပးခ်င္ရွာမွာေပါ့။ ေသာက္စားမူးယစ္ေနတဲ့ သူ႔မွာေငြမရွိတာလဲ အထူးအဆန္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။သားရွင္ျပဳပဲြေလးကုိမွ ကုိယ္တုိင္လုပ္မေပးနုိင္ တဲ့ အေဖတစ္ေယာက္က ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး သူ႔စိတ္ကူးအတုိင္း သူ႔သားေတြကုိ ေက်ာင္းဆက္ထားနုိင္မွာလဲ။
ဒါကုိအဖြားကသိလုိ႔ သူကုိယ္တုိင္ သူ႔ေျမးေတြကုိ အကူေငြေတာင္ လက္သင့္မခံဘဲ ရွင္ျပဳေပးလုိက္တယ္။ သူကုိယ္တုိင္ကလဲ အလွဴ႕အစ္မႀကီးျဖစ္ခ်င္တာ ပါတာေပါ့ေလ။ သားေတြကုိရင္ျဖစ္သြားျပန္ၿပီဆုိေတာ့လဲ လူမထြက္ေအာင္ သူ႔အတန္ တန္ႀကိဳးစားခဲ့ရ ေသးတယ္။သူ႔ရဲ႕စိတ္ကူးဆႏၵကုိေတာ့ မေလွ်ာ့ေသးဘူး။ အရက္ကုိလဲ သူမေလွ်ာ့သလုိ ေပါ့။ ေသာက္ဆဲေသာက္ၿမဲပါပဲ။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိေတာ့ သူမၾကာမၾကာ ေရာက္လာတတ္ၿပီေပါ့၊ သားကုိရင္ေတြက ရွိေနတာဆုိေတာ့ေလ။ တကယ္ေတာ့ သူနဲ႔ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနဲ႔က ျပဒါးတလမ္း၊ သံတလမ္းပဲ။ေက်ာင္းကုိေတာ့သူေရာက္ျဖစ္ပါရဲ႕ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ့္ကုိသူတစ္ခါမွ ၀င္ေတြ႔ပုံမရဘူး။
ေက်ာင္းေနာက္ေပါက္ကေနသူ၀င္လာတယ္။ကုိရင္ေတြကုိအေခၚခုိင္းၿပီးေက်ာင္းေနာက္ကသရက္ၿခံထဲမွာ ေတြ႔တယ္။ ကုိရင္ေတြကုိ လူမထြက္ဖုိ႔ သူေရာက္ျဖစ္တုိင္း တစ္ဖြဖြမွာ ရွာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ကုိစာသင္ လႊတ္မယ္ဆုိတာလဲ ေျပာျဖစ္ေသးတယ္။ ရြာကဦးဇင္းတစ္ပါး ၿမိဳ႔မွာစာသြားလုိက္ေနတယ္ဆုိတာ သူသတိရမိ တယ္ထင္ပါရဲ႕။
ဦးဇင္း စာေမးပဲြေျဖၿပီးလုိ႔ရြာကုိ ျပန္ႁကြလာရင္ ကုိရင္တုိ႔ကုိတစ္ခါတည္း ထည့္လုိက္ မယ္၊ကုိရင္တုိ႔စာႀကိဳးစား သင္ၾကတဲ့။ကုိရင္ေတြကလဲ သူတုိ႔ဒကာႀကီးရဲ႕စကားကုိ နာေထာင္ၿပီး ဆရာေတာ့္ထံမွာ စာႀကိဳးစားသင္ၾက ရွာသလုိဆရာေတာ္ရဲ႕အဆူအေငါက္၊အရုိက္အႏွက္ကုိလဲ သည္းခံၾကရွာပါတယ္။
ဆရာေတာ္ကလဲ တကယ္ၾကမ္းတယ္။တစ္နယ္လုံးနီးပါက ဆရာေတာ့္ကုိ ေၾကာက္ရ တယ္ေလ။ သူတို႔ဆရာေတာ္က အသန္႔အျပန္လဲ အလြန္ၾကိဳက္၊ ပညာကလဲ တတ္၊၀ိနည္းကလဲေလးစား၊ သူမလုပ္တတ္တဲ့အရာကလဲ မရွိေလာက္ဆုိေတာ့ အားလုံးကေလးစားႀကည္ညိဳရတဲ့ဆရာေတာ္ေလ။
ဒီလုိဆရာေတာ္မ်ိဳးထံေအာက္မွာ ေနရတဲ့ ကုိရင္ႏွစ္ပါးအတြက္ေတာ့ သိပ္အဆင္ ေျပလွတယ္မဟုတ္ပါဘူး။ အဆူအေငါက္မခံရတဲ့ ေန႔ရက္ဆုိတာက မရွိသေလာက္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းသားဘ၀နဲ႔ ေနလာခဲ့လုိ႔သာ ခံနုိင္ရည္ရွိတာ။ နားရည္လဲ ၀ေနၿပီေလ။
တစ္ေန႔ေတာ့ အေဖ ဘုန္းႀကီးကုိလာေတြ႔ၿပီး ကုိရင္ေတြကုိၿမိဳ႕ကုိ စာသင္လႊတ္မယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေလွ်ာက္သြားတယ္ထင္ပ၊ဘုန္းႀကီးကလဲသေဘာတူတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ဘုန္းႀကီးက ကုိရင္ေတြကုိ သဒၵါႀကီး ေျပာင္းသင္ေပးတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ သားကုိရင္ႏွစ္ပါးဟာၿမဳိ႕ကုိ တက္ၿပီး မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္မွာ စာသင္သား ေတြအျဖစ္ စာႀကီးေပႀကီးေတြကုိ သင္ယူဆည္းပူးခြင့္ရသြားတယ္။သားကုိရင္အႀကီးက ပထမလတ္တန္းအေရာက္မွာ လူထြက္သြားရွာတယ္။ သားငယ္ ကုိရင္ကေတာ့ အေဖ့ဆႏၵေတြကုိ အခုထိျဖည့္ဆည္း ေနဆဲပါပဲ။
သာသနဓဇ ဓမၼာစရိယဘဲြ႔ရၿပီး ဆယ္တန္းစာေမးပဲြ၀င္ေျဖခြင့္ရတယ္။အေ၀းသင္ ဆက္တက္တယ္။ တတိယႏွစ္အေရာက္မွာ သီရိလကၤာနုိင္ငံကုိႁကြေရာက္ၿပီး မာစတာဘြဲ႕ယူတယ္။ အခု အိႏၵိယနုိင္ငံမွာ ေဒါက္တာဘဲြ႔အတြက္စာတမ္းေရးေနတယ္။တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိေရာ့ေပါ့။
သားအငယ္က သူ႔အေဖ့စိတ္ကူးအိပ္မက္ေလးကုိ အၿမဲသတိတရရွိေနတယ္ထင္ပါရဲ႕။ အေဖေမွ်ာ္မွန္းတဲ့ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဆုိတာထက္ေတာင္ လြန္ေနေသးတယ္လုိ႔ ေျပာရမလုိပါပဲ။ အေဖ့စိတ္ကူးထဲက တကၠသိုလ္ဆိုတာ ျပည္တြင္းတကၠသုိလ္ေလာက္ပဲျဖစ္မယ္။နုိင္ငံျခားကတကၠသုိလ္ႀကီးေတြ ပါမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ သားငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေကာင္ထည္ေဖၚေပးေနတဲ့ အေဖ့စိတ္ကူး အိပ္မက္ေတြအတြက္ အေဖဂုဏ္ယူ နုိင္ပါေစ။
သားဖသုံးေယာက္ ညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္ ယာေတာထဲကအျပန္ မွာ အေဖက ငါ့သား မင္းတုိ႔ႀကီးလာရင္ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲတဲ့။ အေဖကေတာ့ မင္းတုိ႔ကုိ ေက်ာင္းဆက္ထား မယ္။စက္ဘီးတစ္ေယာက္တစ္စီးစီ ၀ယ္ေပးမယ္။သားတုိ႔စက္ဘီးနဲ႔ေက်ာင္းတက္ၾကေပါ့။ အေဖက ငါ့သားေတြကုိ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားႀကီး ေတြျဖစ္တဲ့ အထိ ေက်ာင္းထားေပးမယ္တဲ့။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကအေဖအရက္မူးေနပုံရတယ္။သားေတြက ငယ္ေသးေတာ့ အေဖမူးလုိ႔ေျပာတာလား၊ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီးေျပာတာလားဆုိတာ မခြဲျခားတတ္ေသးတဲ့ ႏွစ္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ေလာက္ရွိဦးမွာေပါ့။
ေကာင္းကင္မွာ လကလဲ မႈန္ျပျပသာေနတယ္။ အဲဒီမႈန္ျပျပလေရာင္ေအာက္မွာ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ သုံးေယာက္သား လမ္းေလွ်ာက္ရင္း အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ မူးျမစ္ထဲမွာေတာ့ ေရထဲက အေဖြးသားရယ္။
သားေတြေလးတန္းေအာင္ေတာ့ အဖြားလုပ္သူက အမိန္႔ထုတ္လာ တယ္။ ဘယ္ေက်ာင္းမွဆက္မတက္ရဘူး။ ေတာ္ၿပီေပါ့ ေသစာ၊ရွင္စာဖတ္တတ္ရင္။ ဘာလုပ္မွာလဲ အလကားပုိက္ဆံကုန္တယ္။ နင္တုိ႔တကၠသုိလ္ ဆက္တက္ၿပီး ဘြဲ႔ေတြ ဘာေတြရေတာ့ေကာ နင္တုိ႔ကုိဘယ္သူက အလုပ္ေပးမွာမုိ႔လုိ႔လဲ။ဒီလယ္ထဲပဲ ျပန္ၿပီးအ လုပ္ဆင္းရမွာပဲ မဟုတ္လားတဲ့။
အေဖ့ရဲ႕အေမ သားတုိ႔ရဲ႕အဖြားေျပာေပါက္ဆုိေပါက္ေတြကုိ အေဖလုပ္သူက မေက်နပ္ဘူး။ဒီေတာ့အေဖ စိတ္ညစ္ၿပီး သြားေနက်အရက္ဆုိင္သြား၊အရက္ ကုိမူးေအာင္ ေသာက္လာကာ အဖြားကုိရန္လုပ္ေတာ့တာပါပဲ။ သူတတ္နိုင္တာဒါပဲေလ။
တစ္ခါက သားေတြ ေလးတန္းစာေမးပဲြေျဖခါနီးမွာ အဖြားလုပ္သူက သူ႔သားေတြကုိ စပါး ႀကိတ္ခုိင္းေနတာကုိ သူေတြ႔သြားတယ္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ အေဖနဲ႔အဖြားရန္ျဖစ္ၾက တာ။ ၾကားထဲက အဖုိး မခံမရပ္နုိင္ျဖစ္ၿပီး ဒီစပါးႀကိတ္ဆုံေၾကာင့္ ဒီလုိျဖစ္ရတာ၊ေပးစမ္း စပါးႀကိတ္ဆုံဆုိကာ စပါးႀကိတ္ဆုံႀကီးကုိ မယူၿပီး ေပါက္ခဲြျပစ္လုိက္တာ၊ ႀကိတ္ဆုံႀကီး တစ္ခုပ်က္စီးသြားပါေလေရာ။
မင္းတုိ႔လဲ ဒီမွာမေနၾကေတာ့နဲ႔သြားကာဆုိၿပီး သူ႔ေျမးႏွစ္ ေယာက္ကုိ ဘာမဆုိင္ ညာမဆုိင္ အိမ္ကေန ညႀကီးမင္းႀကီး ႏွင္ခ်ပါေလေရာ့လား။ ေျမးႏွစ္ေကာင္ ဘယ္သြားလုိ႔ ဘယ္ေျပးရမွန္းမသိရွာဘူး။ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔။
ေတာ္ေသးတာေပါ့ ေဘးအိမ္က အစ္မေတြက သူတု႔ိအိမ္ကုိ လုိက္ေနဖုိ႔လာေခၚၾက ရွာတယ္။ ႏွင္ခ်ခံရတာလဲ မေျပာနဲ႔ေလ။သူတုိ႔မိသားတစ္စုလုံးက အိမ္ေျခရာေျခမွ မရွိဘဲကုိး။ အဖုိးအဖြားေတြအိမ္မွာ ကပ္ရပ္ေနရတဲ့ အျဖစ္ရယ္ေလ။ သူတုိ႔မိသားစုမွာ အုိးပိုင္အိမ္ပုိင္မရွိရွာဘူး၊အခုထိပဲဆုိပါေတာ့။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး အေဖနဲ႔အဖြားစကား မေျပာၾကေတာ့ဘူး။ဒါေပမဲ့အဖြားက သူ႔ေျမးေတြ ကိုအလွဴႀကီးေပးၿပီး ကုိရင္၀တ္ေပးလုိက္တယ္။အလွဴရက္ေတြတုန္းက အေဖ့ကုိၾကည့္ ရတာ မေပ်ာ္ဘူးထင္ပါရဲ႕။ သူ႔သားေတြကုိ သူက တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားႀကီးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တာေလ။ အခုေတာ့ သူ႔အိပ္မက္စိတ္ ကူးေလး ၿပိဳပ်က္သြား ရွာပါပေကာလား။
သူ႔သားေတြကုိ ရွင္ျပဳေပးတာ သူဘယ္လုိလုပ္ ေပ်ာ္နုိင္မွာလဲ။ ေနာက္တစ္ခုက ဒီအလွဴမွာသူ႔ပိုက္ဆံ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွလဲ ပါ၀င္ပုံမရဘူး။ဒီေတာ့ သူမေပ်ာ္တာ အဆန္း လား။ အေဖတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူကုိယ္တုိင္ သူ႔သားေတြကုိ သူ႔၀င္ေငြနဲ႔ ရွင္ျပဳေပးခ်င္ရွာမွာေပါ့။ ေသာက္စားမူးယစ္ေနတဲ့ သူ႔မွာေငြမရွိတာလဲ အထူးအဆန္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။သားရွင္ျပဳပဲြေလးကုိမွ ကုိယ္တုိင္လုပ္မေပးနုိင္ တဲ့ အေဖတစ္ေယာက္က ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး သူ႔စိတ္ကူးအတုိင္း သူ႔သားေတြကုိ ေက်ာင္းဆက္ထားနုိင္မွာလဲ။
ဒါကုိအဖြားကသိလုိ႔ သူကုိယ္တုိင္ သူ႔ေျမးေတြကုိ အကူေငြေတာင္ လက္သင့္မခံဘဲ ရွင္ျပဳေပးလုိက္တယ္။ သူကုိယ္တုိင္ကလဲ အလွဴ႕အစ္မႀကီးျဖစ္ခ်င္တာ ပါတာေပါ့ေလ။ သားေတြကုိရင္ျဖစ္သြားျပန္ၿပီဆုိေတာ့လဲ လူမထြက္ေအာင္ သူ႔အတန္ တန္ႀကိဳးစားခဲ့ရ ေသးတယ္။သူ႔ရဲ႕စိတ္ကူးဆႏၵကုိေတာ့ မေလွ်ာ့ေသးဘူး။ အရက္ကုိလဲ သူမေလွ်ာ့သလုိ ေပါ့။ ေသာက္ဆဲေသာက္ၿမဲပါပဲ။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိေတာ့ သူမၾကာမၾကာ ေရာက္လာတတ္ၿပီေပါ့၊ သားကုိရင္ေတြက ရွိေနတာဆုိေတာ့ေလ။ တကယ္ေတာ့ သူနဲ႔ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနဲ႔က ျပဒါးတလမ္း၊ သံတလမ္းပဲ။ေက်ာင္းကုိေတာ့သူေရာက္ျဖစ္ပါရဲ႕ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ့္ကုိသူတစ္ခါမွ ၀င္ေတြ႔ပုံမရဘူး။
ေက်ာင္းေနာက္ေပါက္ကေနသူ၀င္လာတယ္။ကုိရင္ေတြကုိအေခၚခုိင္းၿပီးေက်ာင္းေနာက္ကသရက္ၿခံထဲမွာ ေတြ႔တယ္။ ကုိရင္ေတြကုိ လူမထြက္ဖုိ႔ သူေရာက္ျဖစ္တုိင္း တစ္ဖြဖြမွာ ရွာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ကုိစာသင္ လႊတ္မယ္ဆုိတာလဲ ေျပာျဖစ္ေသးတယ္။ ရြာကဦးဇင္းတစ္ပါး ၿမိဳ႔မွာစာသြားလုိက္ေနတယ္ဆုိတာ သူသတိရမိ တယ္ထင္ပါရဲ႕။
ဦးဇင္း စာေမးပဲြေျဖၿပီးလုိ႔ရြာကုိ ျပန္ႁကြလာရင္ ကုိရင္တုိ႔ကုိတစ္ခါတည္း ထည့္လုိက္ မယ္၊ကုိရင္တုိ႔စာႀကိဳးစား သင္ၾကတဲ့။ကုိရင္ေတြကလဲ သူတုိ႔ဒကာႀကီးရဲ႕စကားကုိ နာေထာင္ၿပီး ဆရာေတာ့္ထံမွာ စာႀကိဳးစားသင္ၾက ရွာသလုိဆရာေတာ္ရဲ႕အဆူအေငါက္၊အရုိက္အႏွက္ကုိလဲ သည္းခံၾကရွာပါတယ္။
ဆရာေတာ္ကလဲ တကယ္ၾကမ္းတယ္။တစ္နယ္လုံးနီးပါက ဆရာေတာ့္ကုိ ေၾကာက္ရ တယ္ေလ။ သူတို႔ဆရာေတာ္က အသန္႔အျပန္လဲ အလြန္ၾကိဳက္၊ ပညာကလဲ တတ္၊၀ိနည္းကလဲေလးစား၊ သူမလုပ္တတ္တဲ့အရာကလဲ မရွိေလာက္ဆုိေတာ့ အားလုံးကေလးစားႀကည္ညိဳရတဲ့ဆရာေတာ္ေလ။
ဒီလုိဆရာေတာ္မ်ိဳးထံေအာက္မွာ ေနရတဲ့ ကုိရင္ႏွစ္ပါးအတြက္ေတာ့ သိပ္အဆင္ ေျပလွတယ္မဟုတ္ပါဘူး။ အဆူအေငါက္မခံရတဲ့ ေန႔ရက္ဆုိတာက မရွိသေလာက္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းသားဘ၀နဲ႔ ေနလာခဲ့လုိ႔သာ ခံနုိင္ရည္ရွိတာ။ နားရည္လဲ ၀ေနၿပီေလ။
တစ္ေန႔ေတာ့ အေဖ ဘုန္းႀကီးကုိလာေတြ႔ၿပီး ကုိရင္ေတြကုိၿမိဳ႕ကုိ စာသင္လႊတ္မယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေလွ်ာက္သြားတယ္ထင္ပ၊ဘုန္းႀကီးကလဲသေဘာတူတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ဘုန္းႀကီးက ကုိရင္ေတြကုိ သဒၵါႀကီး ေျပာင္းသင္ေပးတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ သားကုိရင္ႏွစ္ပါးဟာၿမဳိ႕ကုိ တက္ၿပီး မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္မွာ စာသင္သား ေတြအျဖစ္ စာႀကီးေပႀကီးေတြကုိ သင္ယူဆည္းပူးခြင့္ရသြားတယ္။သားကုိရင္အႀကီးက ပထမလတ္တန္းအေရာက္မွာ လူထြက္သြားရွာတယ္။ သားငယ္ ကုိရင္ကေတာ့ အေဖ့ဆႏၵေတြကုိ အခုထိျဖည့္ဆည္း ေနဆဲပါပဲ။
သာသနဓဇ ဓမၼာစရိယဘဲြ႔ရၿပီး ဆယ္တန္းစာေမးပဲြ၀င္ေျဖခြင့္ရတယ္။အေ၀းသင္ ဆက္တက္တယ္။ တတိယႏွစ္အေရာက္မွာ သီရိလကၤာနုိင္ငံကုိႁကြေရာက္ၿပီး မာစတာဘြဲ႕ယူတယ္။ အခု အိႏၵိယနုိင္ငံမွာ ေဒါက္တာဘဲြ႔အတြက္စာတမ္းေရးေနတယ္။တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိေရာ့ေပါ့။
သားအငယ္က သူ႔အေဖ့စိတ္ကူးအိပ္မက္ေလးကုိ အၿမဲသတိတရရွိေနတယ္ထင္ပါရဲ႕။ အေဖေမွ်ာ္မွန္းတဲ့ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဆုိတာထက္ေတာင္ လြန္ေနေသးတယ္လုိ႔ ေျပာရမလုိပါပဲ။ အေဖ့စိတ္ကူးထဲက တကၠသိုလ္ဆိုတာ ျပည္တြင္းတကၠသုိလ္ေလာက္ပဲျဖစ္မယ္။နုိင္ငံျခားကတကၠသုိလ္ႀကီးေတြ ပါမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ သားငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေကာင္ထည္ေဖၚေပးေနတဲ့ အေဖ့စိတ္ကူး အိပ္မက္ေတြအတြက္ အေဖဂုဏ္ယူ နုိင္ပါေစ။
0 comments:
Post a Comment